Introductie Marjolein den Boer

Kunnen jullie er nog één aan? Nog een voorstelberichtje?

Mijn naam is Marjolein den Boer, ik woon in Den Haag met twee katten en ben begin februari 2011 besmet met het quiltersvirus. En niet zo zuinig ook. Het begon met een tijdschrift bij Albert Heijn (Quilt&Zo, met de Variahex op de cover) waar m’n oog op viel. Iets klikte.
Ik heb een fulltime baan bij een internationaal bedrijf. Daar gebeurt zoveel, dat ik er makkelijk 24 uur per dag mee bezig kan zijn zonder ooit verveeld te raken. Ik zag een risico: tijd voor een leuke hobby erbij voor wat afleiding. En toen zag ik dat tijdschrift...

Een week later stond ik bij m’n eerste quiltwinkel binnen en vertrok ik met een boek, een charmpack met een klein patroon (Dresden Plates) en een helpende hand: “als je er niet uitkomt, laat je het maar weten. Dan helpen we je verder”.

Ergens daarna zal er vast een moment geweest zijn dat ik nog terug kon. Toen ik mij afvroeg hoe ik de Dresden Plates in een vierkant kon krijgen (appliqueren? Hoort dat er ook bij? Nee toch?) Of dat moment toen ik nog een keer in het tijdschrift zat te bladeren en de nieuwe Bernina’s zag. Die van mij was een model uit 1965. En deed het natuurlijk gewoon nog. Maar gezien de tijd die ik er ineens achter doorbracht, en je werkt toch hard? Dan mag je er ook van genieten? Dus werd de oude 700 serie ingewisseld voor een 440QE (die ouwe heb ik nog wel hoor ;-)).

Een foto van de Dresden Plates met de oude Bernina ...

en de nieuwe samen met minikater Tommy – een trouwe toeschouwer:

 

 

Ergens toch ‘de stem der rede’ geraadpleegd en met m’n broer overlegd. Wel leuk hè, dat ik zo m’n ei kwijt kan in m’n hobby? Maar daar kreeg ik ook geen tegengas. Mijn broer had net z’n motorrijbewijs gehaald en had zelf een vergelijkbare bron aan nieuwe dingen ontdekt met die nieuwe hobby. Waar ik besmuikt begon over een nieuwe naaimachine en allemaal lapjes die ik ineens nodig bleek te hebben liep hij glashard tegen hetzelfde aan met een motor en alle dingen die daar bij horen. Deed ik nog een poging met “ja, eind rijden he, voor een dagje cursus?” – pareerde hij dat met: ”ik ga een circuittraining doen, maar dat is wel een eind weg”.

Dus die beginperiode werd ik door niets geremd, alleen maar aangemoedigd. En inmiddels? Inmiddels vind ik appliqueren heerlijk (met/zonder stokjes, needleturn, freezerpaper, vliesofix, Floriani’s – you name it, I tried it). Heb ik diverse cursussen gevolgd, pronkt er een stapeltje affo’s, heb ik een paar WISP’s (Work In Slow Progress), doe ik mee aan een aantal BOM’s en een bee, lees ik mijzelf vierkante oogjes met allerlei blogs en informatie op internet. En is er bijna elke dag wel een momentje voor een naald en draad. En het allermooiste: ik heb een aantal nieuwe mensen ontmoet waar ik die nieuwe hobby mee kan delen. En dat vind ik tot nu toe eigenlijk het mooiste: alle nieuwe contacten en die gedeelde verhalen.

Tijdens de ATT in Alkmaar had ik eindelijk gelegenheid om Rose-Anne de Haan een keer persoonlijk een handje te geven nadat we via Facebook al allerlei berichtjes hadden uitgewisseld. Het een leidde tot het ander en ineens had ik ook een uitnodiging te pakken om wat bij te dragen aan het blog van het Quiltersgilde. Leuk!! Dus kunnen jullie ook van mijn hand regelmatig een stukje verwachten op deze site.

Ondertussen zie ik vanuit mijn ooghoek een speldenkussen en een bakje met een nieuw blok dat mij roept. Graag tot een volgende keer!

Marjolein