Multitasken

Ik ben net thuis van een kort weekje schilderen bij Jens Kilian in Dusseldorf Duitsland. De werken liggen op de vloer - ze zijn te groot om ze ergens snel op te hangen. Kleine werkjes in paars en geel heb ik op de kast gezet om ze beter te leren kennen. Werken die je snel gemaakt hebt blijven altijd een beetje vreemd. We hebben ons bezig gehouden met compositie. Hoe zet je beeldelementen - in ons geval vlakken en lijnen- zo op een blad dat er een spanning ontstaat.

 

Hoe je over de compositie van een werk kunt práten kun je lezen in het artikel van Henk Lijding over Biezenmortel in de meest recente Quiltnieuws. Maar zelf doen dat is wat anders: achteraf het werk van een ander beoordelen, is altijd veel makkelijker dan tijdens het proces je eigen werk beoordelen. Ik heb besloten daar toch nog eens een artikel in Quiltnieuws aan te wijden.
Voor mijn weekje weg had ik al te horen gekregen dat ik geselecteerd was voor een tentoonstelling. (yes!!!!!!!!). De avond van mijn terugkeer lees ik dat ik ook geselecteerd ben voor een andere tentoonstelling. (Wow!)  Leuk, natuurlijk.... maar er bekruipt me ook een gevoel: heb ik wel genoeg werk? Die nacht slaap ik slecht, dat kunt u wel begrijpen.
De volgende dag rijd ik naar een groot warenhuis op de meubelboulevard en koop 10 lijsten. Mijn werk is dan wel van textiel, maar zo klein dat het ingelijst beter uitkomt.

 

 

Ondertussen zet ik een pan water op om pakketjes stof met natuurlijke verf te (stoom) verven. Ik las dat thee, roest, eucalyptusblad en rode kool het zo goed doen op zijde, dus dat moet ik proberen. De lappen die ik daarmee verf zullen de basis zijn voor werk voor de (derde!) tentoonstelling - het Quiltfestival in Groningen - waaraan ik als lid van StiQS meedoe.Terwijl het in de keuken na een poos heerlijk naar rode kool ruikt, lijst ik in de eetkamer mijn werk in.

 

 

 

 

Daarna schrijf ik, als PR-manager van StiQS, een persbericht over de tentoonstelling van StiQS in Groningen en email dat naar verschillende quilttijdschriften in de hoop dat ze het opnemen in hun agenda.  Ik maak een foto voor de affiche van de tentoonstelling in de Bilt en stuur dat naar de copyshop.

En dan op de valreep lees ik dat Ginni nog een tentoonstelling wil organiseren, waar mijn werk te zien zal zijn. (Tjonge...)

 

Aan het eind van de dag kijk ik moe maar voldaan naar de vijf "voormoeders", die zijn ingelijst en naar de aankondiging van de eerste tentoonstelling.

 

Wilt U ook een voorproefje van de tentoonstelling kijk dan hier