Out of the box - Textielfestival 2015.

Vorig jaar, 8 februari, was er een redactievergadering van ons Quiltersgilde. Inge Schoonderwoerd vroeg ons toen wie er mee wilde doen, in samenwerking met het Stidoc en het Sieboldhuis in Leiden om aan de hand van de collectie van het museum werk te gaan maken voor het Textielfestival 2015. Ik heb me toen opgegeven, alhoewel ik niet wist wat me te wachten stond. Flox den Hartog-Jager, Gemma Versluys en ik werden uitgenodigd. Op 22 September hadden we de eerste dag, een maandag, we mochten gewapend met fototoestel het hele museum door, alles wat interessant was werd op de gevoelige plaat vastgelegd.

Het was de bedoeling om uit te gaan zoeken, uit het vele aanbod, wat jij interessant vind en daarmee aan de slag te gaan. Dit was echt een leerproces voor mij! Het was ook de bedoeling om 'out of the box' te werk te gaan, dus buiten je eigen comfort zône.
Mijn uitgangspunt werd een porseleinen schaaltje.

Ik ging op zoek naar de eigenschappen van dit schaaltje, ging dat vertalen naar materiaal wat die eigenschappen het best konden 'verwoorden'. De eigenschappen waar ik voor koos waren, de glans, de doorzichtigheid en de breekbaarheid. De glans heb ik verbeeld door touw te gebruiken, daar repen van een plastic tas om te winden en dit met een zigzag-steek aan elkaar te verbinden. Een onderdeel van de blauwe opdruk heb ik op dunne los geweven stof genaaid en op het schaaltje gelegd, je kunt door de stof in het schaaltje kijken.

De doorzichtigheid heb ik verbeeld door reepjes Japans rijstpapier (Kuni) tussen 2 lagen oplosbaar vlies te leggen en flink door te naaien, het vlies op te lossen en over een schaaltje te spannen om te drogen.

Weer is een detail van de blauwe opdruk in de rand van het schaaltje genaaid en de vorm is uitgesneden.
De derde eigenschap, breekbaarheid, gaf nogal wat hoofdbrekens. Doorzichtige synthetische stoffen zijn tussen oplosbaar vlies gelegd, net als het Japans papier schaaltje, ook flink doorgenaaid. Het probleem was nu om de breekbaarheid te visualiseren. Ik kon moeilijk het museum bellen en vragen of ze nog zo'n schaaltje hadden, kapot te gooien en mij de scherven te sturen. Daarom op zoek gegaan naar iets anders, de kringloopwinkel bood uitkomst in de vorm van een spuuglelijk bord met een nep Delfts blauwe opdruk. Het bord is tussen een oude handdoek gelegd en de hamer en mijn kracht maakte er mooie scherven van.

Mijn bedoeling was om deze scherven te gaan gebruiken in mijn schaaltje, met spansteken zijn ze vastgezet, maar met het oplossen van het vlies, vielen ze zo uit de spansteken, dit was dus niet de goede manier! Ondertussen had het spuuglelijke bord wel mooie scherven opgeleverd, ze zijn bewaard om nog eens iets mee te doen! De oplossing was om de scherven op de printer te leggen en er aan afdruk van te maken, uit te printen, te bewerken met acryl wax, uit te knippen en op de schaal te plakken.

Uiteindelijk heb ik door de tijd heel veel geleerd voor mijzelf en heel veel andere technieken gezien van de andere deelnemers, die uit de borduurhoek, de weefhoek en kantkloshoek komen. Ik denk dat we met ons allen een interessante tentoonstelling neer hebben gezet! Ik zou zeggen GA DAT ZIEN, ook de andere locaties en tentoonstellingen en geniet van alle vormen van textiel waar we allemaal zo van houden.
http://www.sieboldhuis.org/tentoonstellingen/detail/textiel_reflectie_op_de_siebold_collectie
Ik heb genoten van het proces!