Lichtgewicht

Een paar weekenden geleden heb ik een start gemaakt met een tafelloper. Een patroon met scheve logcabins gemaakt in een bonte verzameling van Kaffe Fassett stoffen. Alle spullen had ik al een tijd in huis. Maaaaaaanden lang al. Het projectje lag op me te wachten voor wanneer ik vond dat ik genoeg UFO’s had afgerond. Of tot een quiltweekend. Afhankelijk van welk moment eerder kwam. Wellicht verrassend, maar het quiltweekend kwam eerder dit keer ;-)

En dan het plezier van alles uitstallen, stofjes aaien en uitvogelen van wat nou blokje A was en wat B, C en D en hoe die snij instructies nou precies werken. En dan eerst strijken van de stofjes en vervolgens: snijden maar. Voor de logcabins wordt gewerkt met stroken stof – een effen en een gestreepte. Na het strijken had ik geen zin om alles weer op te vouwen dus heb ik de rail van m’n boekenkasten opgeofferd. Erg kleurrijk gezicht. Dit staart mij elke keer aan wanneer ik mijn kamer inloop:

Om het nog leuker te maken had ik bedacht dat ik dit foundation piecing klusje op m’n Featherweight zou doen. Ben erg ‘flieft’ op m’n machientje. Maar als ik echt heel eerlijk ben, vind ik ‘m voornamelijk heel erg leuk en schattig en zo lief snorren. En als het dan op naaien aankomt pak ik toch het liefst m’n Bernina. Die kan ik blind en met een hand achter m’n rug (of in gebruik om een kat weg te duwen) bedienen. Dat Featherweightje heeft toch zo z’n eigen gebruiksaanwijzing.

Zo is daar het voetpedaal. Volgens mij hoort daar een jaren vijftig model damesschoen bij om dat makkelijk te bedienen. Zit een rare knop op, waardoor het lastig is om heel zachtjes gas te geven. Vaak start ik met een ‘floep’, en puur op routine lukt het dan toch om m’n naadje mooi recht te hebben en op tijd te stoppen. Zeker met die korte eindjes. Vervolgens geniet ik dan wel weer heel erg van de mooie steekjes die het machientje maakt. 

Vandaar dus het idee om dit hele projectje – het moeten 64 blokjes worden – te maken op de Featherweight. Het is immers net als leren schrijven: oefenen, oefenen, oefenen. Dus heb ik als kickoff een dag gereserveerd waar ik alleen maar achter de FW zou zitten om te oefenen. Werkplek handig ingericht met alles binnen handbereik.

Uiteraard werd dat onderbroken door minikater Tommy, die ook wilde meehelpen…

 

Eerste blokje werd ik al helemaal blij van:

 

En met wat meer bij elkaar ziet het er helemaal fantastisch uit:

En de geïnvesteerde tijd heeft z’n vruchten afgeworpen. Al na een uur of 3 naaien had ik een manier gevonden om het voetpedaal zo te bedienen dat ik zachtjes kan starten. Ik heb het pedaal dichter naar de stoel toe gezet, zodat ik de knop met de bal van m’n voet kan bedienen zonder dat mijn hiel op de grond staat. Ik ben al veel meer één geworden met het Lichtgewicht. Heb er alleen nog steeds geen naam voor, daar moet ik nog een beetje meer voor ‘hechten’ denk ik.

 

Iets waar Tommy duidelijk geen problemen mee heeft. Dit paasweekend maar weer een sessie inplannen voor een stapel blokjes. Hopelijk hebben jullie ook wat ruimte voor wat steekjes deze dagen!

Lieve quiltgroeten,

Marjolein