Achter de schermen van een tentoonstelling.

The Homestead.
Amerikaans mini quiltje.

Afgelopen vrijdag zijn Carla Zijlstra en ik naar een bedrijf geweest om tentoonstellingsborden te bekijken. We zoeken naar borden, die als een kruis in het midden van de ruimte kunnen staan en waar je aan weerskanten quiltjes kunt ophangen. Zoals we dat in Vlaardingen ook hadden. 

We hadden vooraf enig voorbereidingswerk gedaan. We hadden een paar criteria en een paar aandachtspunten. Zo hebben we aan Maria, onze info-standbouwer en vervoerder gevraagd wat de maximale maat is, die zij in haar bus kan vervoeren; wisten we dat we rekening moeten houden met de plaats waar een en ander opgeborgen moet worden en, niet geheel onbelangrijk, het geheel moet redelijk eenvoudig te monteren zijn.

We hebben een hele plezierige middag gehad met een hele vriendelijke jongeman, die ons uitstekend heeft geinformeerd. Hij was zeer deskundig en had op al onze vragen (en dat waren er heel wat) een uitgebreid antwoord. We hebben prachtige borden gezien, die zo simpel aan een staander kunnen worden bevestigd, dat je het bijna niet geloofd. Mooi licht materiaal, dat op allerlei manieren neergezet kan worden. Als kruis, als rechte wand, als kubus, los. Alles is mogelijk. We hebben ook naar een kleur gekeken voor de borden. Dat was best lastig. Je weet niet hoe een quiltje op zo'n kleur reageert. In mijn auto lagen de blokjes, die ik uit Nijkerk heb meegenomen om voor te bereiden, om er tijdens de Winterfair van Landleven in het Openlucht Museum in Arnhem een quilttop van te naaien. 

Die blokjes hebben we gebruikt om een kleur uit te zoeken. 

Zoals ik al zei, we zijn uitstekend geholpen.

Nu wachten we op de offerte. 

Eens kijken of we daar net zo blij van worden!

Groet, Marina.