Linda's Antique Sampler - een memory quilt

De afgelopen weken ben ik bezig geweest met het afronden van een project wat mij zeer aan het hart ging: de Antique Sampler van mijn overleden vriendin Linda Zierikzee (naar een patroon van Sue Daley).

In diverse eerdere blogjes is terug te lezen hoe het zo kwam dat dit project bij mij op tafel kwam te liggen. Zie hier het begin in de Vele Handen post van februari 2014 en bijvoorbeeld hier de update over de voortgang met de quiltjes (Linnie Quilts, oktober 2014).

Het begon allemaal met een oproep via Facebook om te kijken wie er mee wilden helpen met het afmaken van een paar projecten van Linda.

Met de groep dames die daarop reageerden zijn de ontbrekende blokjes afgemaakt en bij elkaar gekomen. Eind 2014 was de quilt zo ver dat hij gedubbeld kon worden.

Ik heb de quilt eerst ‘in the ditch’ gestikt rondom de grote blokken en randen. Daarna mocht hij in de ring om met de hand de randen van de kleine blokjes te quilten. En de grote blokken kregen een raster.

En toen kwam het werken aan de quilt in gedrang – er diende zich een ander groot project aan dat geen uitstel duldde. Voor Liset Noorduyn, één van mijn bee-leden en ook iemand die meehielp aan de blokjes voor Linda, mochten we als bee twee quilts maken in de laatste paar maanden dat ze bij ons was. Een bijzonder mooi en intensief traject waar wij ons vol overgave in gestort hebben. En daarna duurde het even voordat ik weer de moed had om de quilt van Linda op te pakken en af te maken.

Tja, dan ervaar je dus duidelijk dat een quilt een echte ‘memory-quilt’ is geworden – Linda had alle stofjes bij elkaar gezocht en wist precies hoe ze alles wilde hebben. Het was echt haar quilt. En na het verliezen van Liset, weer een zeer dierbare quilt-vriendin, kon ik even niet meer bezig zijn met nog zo’n project. Als je dan niet oppast heb je een UFO (Unfinished Object) liggen, waarvan de drempel om weer verder te gaan steeds hoger, en hoger, en hoger wordt…

Ik was al zo ver, ik hoefde alleen nog maar een patroon te verzinnen voor de rand van de quilt. Ik had al bedacht dat ik dat met de machine zou doen en niet met de hand. Maar wat voor patroon dan, en ook iets wat ik zou durven toepassen op die mooie, bijzondere top. Uiteindelijk kwam de uitkomst in februari dit jaar. Ik liet er al iets van zien in mijn vorige blogje (hier). Een soort verentopje zou ik ervan maken. Helemaal free motion, met een paar steunpunten voor de hoogte van de lussen en het midden van de flappen.

Na eerst uitgebreid oefenen op A4tjes, en een proeflap heb ik samen met katertje Tommy de hulplijnen met potlood op de top gezet.

En toen was het quilten maar…

Weer een stap verder! De bies was daarna ook snel aangezet. Vind ik altijd een heerlijk klusje. Volgende stap was wat reparatie werk. Tijdens het maken van de top was duidelijk te zien aan de blokken van Linda zelf dat ze een bloedhekel had aan puntjes. Ik kan niet anders zeggen: Linda vond het maar niets, van die flapjes die je met appliqueren weer ergens onder moest duwen of zo. Op sommige plekken ging het goed, en zie je mooie strakke lijnen. Maar op andere plekken had Linda het anders opgelost: dan knipte ze zo’n flapje gewoon af. Iets te kort meestal, waardoor de stof zich niet altijd meer goed liet vastzetten. Ik heb alle blokjes nagelopen en waar nodig met fraycheck behandeld. Hier een sterretje met een punt die niet lekker meewerkte:

Vervolgens heb ik de quilt in de machine gewassen (ja, met 3 colour catcher doekjes!) en gekeken wat de schade was. Vervolgens heb ik alle puntjes die los waren gekomen opnieuw vastgezet. De fraycheck was lekker zacht geworden, maar heeft verder rafelen wel afgeremd. Dus dat vastzetten ging prima. De Antique Sampler ziet er dus ook gelijk antiekerig uit!

Daarna was het tijd voor wat documentatie. Ik wou voor Peter, Linda’s man, duidelijk aangeven welke blokjes door Linda waren gemaakt, en welke blokjes door andere helpende handen. Dus heb ik een plattegrondje gemaakt van de blokken met bloknummers erin en Linda’s eigen blokken groen gemaakt.

In een boekje heb ik voor Peter alle blokken gefotografeerd en aangegeven wie het blokje had gemaakt.

Zo kan hij altijd terugzien wie ergens aan heeft gewerkt.

Dit heb ik ook deels in het label van de quilt verwerkt en als laatste toegevoegd aan de achterkant (zie foto bovenaan blogje).

Mooiste was om te zien hoe de quilt op z’n plekje is geland. Peter heeft een rails opgehangen precies waar Linda de quilt had bedacht: boven de tafel.

En zo is een zeer dierbaar project ten einde gekomen. Ook namens Peter: enorm bedankt aan alle dames die hier aan hebben meegeholpen!

Mocht je nou ooit tegen zoiets aanlopen, dat je met een groep een project wilt afmaken voor iemand anders, mag je me rustig benaderen voor tips and tricks. Het is heel bijzonder om zo een erfstuk te maken. Ik ben erg blij dat we dit met z'n allen hebben kunnen doen.

Lieve quiltgroeten,

Marjolein