Een quilt van babykleertjes

Twee jaar geleden kreeg ik een Albert Heijn tas vol babykleertjes mee van een vriendin om er een quilt van te maken. Dat gebeurde niet zomaar natuurlijk. Toen ik net begonnen was met quilten, in februari 2011 vroeg Steph al of ik dit voor haar wilde doen. Ze had de kleertjes bewaard in de hoop ooit iemand tegen te komen die kon quilten. Ik vond het veel te spannend om daar zo maar ja op te zeggen, dus gaf aan dat ik eerst wat kennis en ervaring wilde op doen voor ik mij daar aan zou wagen.

In september 2013 was het dan zover. De zak ging mee naar Den Haag. Bij het bekijken van alle kleertjes waren een paar dingen al snel duidelijk: er zat geen enkel stukje gewone katoen tussen, alles was t-shirt of fleece en favoriete kleur was overduidelijk: roze. Om ervoor te zorgen dat de stof beter in vorm zou blijven tijdens het patchen, heb ik ervoor gekozen om overal H180 Vlieseline achter te strijken.

Eerst heb ik de kleertjes verknipt: de halslijn eruit, mouwen los, langs de naden het voor en achterpand vrijmaken en vervolgens streek ik de grotere delen gelijk op Vlieseline. Ik heb steeds stroken Vlieseline genomen van ca 40cm, en daar heb ik de stukken stof als een puzzel opgelegd en steeds gestreken. Daarna heb ik de vormen in rechte lijnen gesneden, zodat ik daarna kon kijken wat voor blok ik ermee kon maken. Ik had al snel bedacht dat ik blokken zoveel mogelijk van 20cm zou maken, en een paar van 15cm (en die dan 4 naast elkaar bijv.).

Zo werkte ik langzaam door. Langzaam, want er kwamen wat andere bijzondere gelegenheidsprojecten tussendoor. Van alles verzamelde ik, een labeltje, strikjes, in één blok kon ik precies de zakjes laten zitten, bij een Winnie de Pooh naaide ik het armsgat dicht en was het blok ook precies groot genoeg voor de quilt. Het aantal blokken groeide langzaam, en rond augustus dit jaar had ik er genoeg.
 

Ik heb het ontwerp op een A4tje gezet, en de blokken verdeeld over m’n design wall. Uiteraard gingen er toen even foto’s heen en weer naar Steph, zodat zij ook kon aangeven of ze nog wilde schuiven. Toen we na het wisselen van 1 blok tevreden waren, heb ik de blokken genummerd, en begon het aan elkaar zetten.
 

Voor de rand, achterkant en bies heb ik zelf stof uitgezocht. Aangezien de rest van de quilt uit kleertjes bestond die al een paar keer gewassen waren, heb ik deze nieuwe stoffen ook eerst gewassen. Ik was bang dat er anders een te groot verschil in krimpen van de stof zou zijn.

Zonder boventransport kun je het echt vergeten om deze dikke, gevarieerde stofjes netjes aan elkaar te krijgen. Rustig aan en op strategische plekken goed spelden dus!
 

En op zo’n persoonlijke quilt moet natuurlijk ook de naam komen van de kleine meid die de kleertjes had aangehad. In eerste instantie dacht ik: doen we in het roze, met een contrast-randje. En om de positie te kunnen bepalen heb ik de letters in kleur geprint en gebruikt om steeds met foto’s te kijken wat een leuke plek zou zijn. Steph gaf toen al snel aan dat het misschien leuker zou zijn om de letters in het blauw te doen. Zo gezegd, zo gedaan. En als je het zo onder elkaar ziet, zie je goed het verschil wat die kleurkeuze doet.
 

 

 

Toen de top zover in elkaar zat, heb ik ‘m even laten keuren voordat ik aan het dubbelen en quilten zou beginnen. Het was snel duidelijk dat Zoë zelf erg tevreden was. En Steph gelukkig ook.

 

Ik had bedacht de quilt met een eenvoudig overall patroon door te quilten, zoveel mogelijk wegblijvend van de applicaties. Al snel kwam ik echter bij verschillende opdrukken die erom schreeuwden om in vorm gequilt te worden. Dus daar kwamen de eerste hartjes en bloemetjes… In het totaal is er dus veel gemeanderd, en op bepaalde vlakken gespeeld met harten en bloemen.

Na het aanzetten van de bies heb ik nog een keer goed gekeken naar alle open vlakken, en vervolgens nog een aantal extra delen toch doorgestikt. De top is erg zwaar door de verschillende stoffen, en toen ik de quilt een paar dagen liet hangen kon ik goed zien waar teveel open ruimte was in verhouding met de rest.
 

De kleurencombinatie van rand, midden, bies en achterkant vind ik erg leuk geworden. Voor de achterkant heb ik een wat stevigere flanel uitgekozen (paars ruitje), omdat de quilt niet bedoeld is om aan de muur te hangen. Zoë mag ‘m op bed. Toen Steph de top had gezien gaf ze toch aan dat ze de quilt wellicht een tijdje wilde ophangen. Ik heb dus ook een tunneltje toegevoegd.
 

 

De licht omstandigheden zijn niet ideaal nu, dus de totaalfoto komt niet super tot z’n recht. Hier is de quilt zoals hij uiteindelijk is geworden.
 

Ik zet vanavond het label op de achterkant vast en dan kan hij naar Steph. Ik ben erg blij met deze Affo!

Hebben jullie ook weleens een memory quilt van babykleertjes of andere kleren gemaakt? Ik hoor graag jullie ervaringen of vragen.

Lieve quiltgroeten,
Marjolein

PS: nog lekker nagenieten van de ATT in Deventer? Hier een link naar de foto's van de geëxposeerde quilts.